این روزها همگی شاهد هستیم که در همه جا مانند تلویزیون، اینترنت، شبکه ها اجتماعی و... برای نگه داری و کمک به حیوانات تبلیغ می شود.
افرادی که تنها هستند بیشتر جذب حیوانات خانگی می شوند و تبلیغات برای نگه داری از حیوانات هدفی جز این ندارد که انسانهای تنها جذب حیوانات شوند و به این طریق تنهایی خود را پر کنند و به فکر ازدواج و تشکیل خانواده نباشند.
حداکثر عمر سگ ها و گربه های خانگی 12 سال بوده و قابل تصور نیست که مرگ این حیوانات خانگی چه آسیب روحی بالایی به صاحب وابسته خود می زند.
در مغز انسان هورمون اکسی توسین (هورمون عشق) ترشح می شود. این هورمون باعث عشق ورزی انسان ها به همدیگر می شود. این هورمون باعث همدلی و همدردی انسان ها نسبت به یکدیگر می شود.
هورمون عشق باعث وابسته شدن دو فرد به هم می‌شود و زوجین را به داشتن
رابطه زناشویی، یک زندگی بادوام، داشتن فرزندان و...ترغیب می‌کند.به نظرتان نگهداری و محبت به حیوانات باعث نمی شود انسان به جای اینکه این هورمون را صرف انسان ها و زوج خود کند صرف حیوانات کند؟
سینا
