فرزند آوری
گفته می شود هر فرزندی که به دنیا می آید فرشتگان زیادی را با خود به خانه می آورد که تا مدتی می مانند. یکی از دلایل اصلی ازدواج تکثیر نسل و فرزند آوری عنوان شده است. وقتی می بینی فرزندی داری که حاضری تمام دنیایت را فدایش کنی و او به پدر نیاز دارد. بدون پدرش نمی توانی او را بزرگ کنی و بزرگ کردنش خیلی سخت می شود. این خود دلیل بسیار مهمی است که زندگی مشترک را به عنوان اولویت اصلی زندگی خود قرار دهی و با منیت ها خداحافظی کنی.
5 سال پیش زمانی که پسرمان به دنیا آمد در ابتدا خیلی سختی برای نگهداری پسرم داشتم، تجربه ای نداشتم و نگهداری از او برایم سخت بود ولی به دنیا آمدنش پیوند ما را صد برابر مستحکم کرد و عشق من را به علی صد برابر بیشتر کرد. هر روز که می گذرد و بیشتر می بینم که او به هر دو ما وابسته است، بیشتر احسای مسیولیت به زندگی می کنم. یک بار حاج آقا هادی پور کارشناس رادیو معارف صحبت می کردند که به محض به دنیا آمدن فرزند پدر و مادر باید هر اختلافی که با هم دارند را کنار بگذارند. دعواهایشان را کنار بگذارند. هر دعوای پدر و مادر در ذهن بچه می ماند و هر چقدر ما برای تربیت و آینده آنها تلاش کنیم اگر پدر و مادر با هم دعوا داشته باشند او نمی تواند آینده راحت و بی عقده ای داشته باشد.
زنی که بچه می زاید مانند درختی که ثمر می دهد محبوبیت ما را در دل همسرمان چندین برابر می کند و همین که او می بیند ما از بچه نگهداری می کنیم و زحمات ما را می بیند خود این موضوع ما را در دل او عزیزتر می کند.
مرد ها ذاتا انعطاف پذیر نیستند. در بیرون از خانه زحمت می کشند و مخارج زندگی را تامین می کنند و این کار بیرون از خانه خستگی و فشار زیادی به آنها می آورد و مسلما به خانه می آیند به قصد استراحت و آرامش.
بسیاری از اوقات وقتی به خانه می آیند اخمو هستند، عصبانی هستند و این به دلیل فشارهایی است که در بیرون از خانه و برای تامین مخارج زندگی به آنها آمده است. این ما هستیم که با ایجاد یک محیط آرام و لذت بخش باید به اسقبال آنها برویم و با آرامش و گذشت نهایتا این ارمغان زندگی خوشبخت را به فرزندان خود نیز انتقال می دهیم.
