حدود ده سال پیش با صمیمی ترین دوستم داخل دانشگاه قدم
میزدیم. ناگهان جمله ای به من گفت که ده سال است از ذهنم پاک نشده: زنان برای داخل
خانه آفریده شده اند....
حدود 7-8 سال پیش که سر کار میرفتم هر روز ساعت 6 از خواب
بیدار میشدم و با تاکسی و اتوبوس خودم رو به محل کار میرسوندم و عصر بین 6 تا 8 به
خونه میرسیدم. خیلی خسته می شدم و به این حرف دوستم فکر میکردم. آن زمان مجرد بودم
و همکارانی داشتم که خانم متاهل بودن و صبح تا عصر سر کار و بعد هم میرفتم مهد
کودک بچه رو بر میداشتن و بعد هم یکی دو ساعت در راه بودن تا تو این ترافیک تهران
برسن خونه. تقریبا تمام اونهایی که من میشناختم محتاج این پول نبودن (شاید پس از
کم کردن کرایه رفت و آمد و هزینه مهد کودک و خریدهایی که بین راه برای خودشون می
کردن مبلغ ناچیزی از پول براشون می موند) اکثرا این فکر رو می کردن که چون دانشگاه
رفتن و درس خوندن الان باید از اون استفاده کنن و با سر کار اومدا در واقع
زحماتشون هدر نرفته و دارن از اون استفاده می کنن.
آیا به راستی صبح از خانه بیرون رفتن و عصر به خانه برگشتن
زن مرد واره شدن اون نیست. میگن مرد باید مثل خوشید باشه با طلوع بره بیرون و با
غروب برگرده خونه. اگه مردی که زن و بچه داره صبح تا شب خونه بشینه کاری نکنهبه
نظر ما خیلی مسخره میاد حالا توجه کنین که زنی که شوهر و بچه داره صبح تا شب از
خونه بره بیرون و خسته به خونه برگرده هم همینقدر مسخره هست ولی چون متداول شده به
چشم ما نمیاد.
حضرت زهرا (س) در توصیه‌ای به زنان می‌فرمایند: نزدیک‌ترین حالت زن به
خدا، موقعی است که در خانه بماند. و همینطور از پیامبر اکرم (ص) نقل شده است که
کارهای داخل خانه را به حضرت فاطمه (س) و کارهای خارج خانه را به حضرت علی (ع)
سپرده اند و حضرت فاطمه هم از این تقسیم بندی ابراز خوشحالی کردند.
در خانه ماندن زنان علاوه براینکه باعث عفت ورزی آنها می شود آنها را از
خستگی های روزمره حفظ می کند. وقتی به اطرافیان و فامیل های خودمان با دقت نگاه می
کنیم می بینیم که در نسل گذشته زن هایی که سر کار می رفته اند پیرتر و مریض تر از
زن هایی هستند که در خانه بوده اند. حتی آنهایی که درآمد زایی داشته اند با شغل در
خانه راحت تر و سالم تر بوده اند چرا که بر اساس خلقت آف رینش " زنان برای
داخل خانه آفریده شده اند".
آیه 33 سوره احزاب:
وقرن فی بیوتکن ولا تبرجن تبرج الجاهلیه الاولی واقمن الصلوه واتین
الزکوه واطعن الله ورسوله
تفسیر المیزان: (و در خانه هایتان قرار بگیرید و همچون زنان دوران
جاهلیت خودنمایی نکنید و نماز را بپادارید و زکات بدهید و از خدا و رسولش اطاعت
کنید)یعنی ای زنان پیامبر از خانه هایتان بیرون نیایید و در انظار مردم مانند زمان
جاهلیت وقبل از بعثت ظاهر نشوید (همانطور که برج قلعه برای همه آشکار و ظاهر است )
ترجمه استاد الهی قمشه ای: و در خانه هایتان بنشینید و آرام گیرید ( و
بی حاجت و ضرورت از منزل بیرون نروید ) و مانند دوره جاهلیت پیشین با آرایش و خود
آرایی بیرون نیایید ، و نماز به پا دارید و زکات ( مال به فقیران ) بدهید.
اگر در جوامع مختلف دنیا (از آسیا تا افریقا تا اروپا تا بومیان
امریکا) به زندگی گذشتگان نگاه کنیم می بینیم همیشه تقسیم وظایف شده و برای زنان
شغل های در خانه در نظر گرفته میشده است. پس مسلما یک حکمتی در این موضوع هست.
(مسلما نمی توان فکرکرد که تمام جوامع چندین هزار سال اشتباه فکر می کرده اند و
الان چند سالی است که درست فکر می کنند) پس حتما در این موضوع یک حکمتی بوده و
خیرو صلاح هم زن هم مرد و هم فرزندان در آن در نظر گرفته شده است.
باید در نظر داشت که قوانین زندگی بشری و خصوصیات و فطرت زنان با گذشت
زمان تغییر نمی کند، همانطور که خصوصیات فیزیکی و بدنی آنها تغییر نمی کند و به
هیچ وجه به زمان یا تکنولوژی یا ... مربوط نمی شود،
خروج زنان از خانه چه به دلیل کار (حتی در محیط های زنانه) چه به دلیل
خرید و چه به هر دلیل دیگر آنها را از اصل آفرینش و فطرت آنها دور کرده تنها باید
بر اساس حاجت و در صورت نیاز انجام شود. خروج زنان از خانه تنها در صورتی که در جهت همراهی با همسر یا
برای امورات فرزندان باشد باید انجام شود. مثلا رفتن به پارک یا گردش خانوادگی ،
مراجعه به مدرسه برای امورات فرزندان و... وظیفه اصلی که برای زنان پس از ازدواج
در نظر گرفته شده درجه اول همسر داری و در درجه بعد بچه داری است پس باید توجه کرد
که خروج از خانه فقط در راستای این اهداف باشد.
به نظر من اگر زنی می خواهد
دانشگاه برود و ادامه تحصیل بدهد از دوره های آنلاین دانشگاهی استفاده کند و در
داخل خانه با آرامش هم به کارهای همسر و فرزندان و هم به امورات دانشگاه و تحصیل
برسد خیلی بهتر است. یا اگر می خواهد کار کند نوعی کار در منزل خیلی بهتر است.
امروزه از طریق اینترنت هم می شود خرید کرد هم می شود کار کرد هم می شود درس خواند
و این فرصت بسیار مناسبی برای زنان خانه دار است. هم می شود خانه دار بود هم
دانشجو ، هم می شود خانه دار بود هم شاغل. بودن در خانه باعث سلامت جسم و روان و
شادابی و جوان ماندن زنان می شود و در آن شکی نیست
روایت شده پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله از یاران خود پرسید: در
کدام لحظه، زن به خدا نزدیک تر است؟
پاسخ مناسبی مطرح نشد تااینکه حضرت زهرا علیهاالسلام سؤال پدر را شنید
و پاسخ داد: آن لحظه ای که زن در خانه خود می ماند و به امور زندگی و تربیت
فرزندان می پردازد به خدا نزدیکتر است.
امام خمینی همواره به نقش مادر در محیط خانه تذکر داده و گاهی که
اطرافیان به امام می گفتند چرا زن باید در خانه بماند؟ جواب می دادند: خانه را دست
کم نگیرید. تربیت بچه ها کم نیست اگر کسی بتواند فردی را پرورش دهد خدمت بزرگی به
جامعه کرده است. عاطفه در زن قوی تر است و قوام و دوام خانواده براساس محبت می
باشد.
پس نباید کارهای خونه رو کوپک بدونیم. اگر به یاد بیاریم که همه ما
وقتی بچه بودیم دوست داشتیم مادرمون خونه باشه و ظهر وقتی از مدرسه میایمبوی غذا
تو خونه بیاد و مادری که در رو برای ما باز کنه. پس چه بهتر که این رو برای بچه
های خودمون اجرا کنیم. مطمین باشین که آقایون هم ترجیح میدن که خانوم هاشون در
خانه باشند (به اصطلاح قدیمی ها چراغ خونه هاشون روشن باشه) پس بیایید تا در دنیای
امروز زندگی خودمون رو پیچیده نکنیم و کاری که به نفع تمام اعضای خانواده هست رو
انجام بدیم.
در آخر هم زن در نگاه سعدی آورده می شود: سعدی در بیان صفات زن (همسر)
خوب چند ویژگی را ذکر می کند: فرمانبری،
پارسایی، غمگساری، مستوری، خوبروی بودن، یکدلی، خوش سخنی، عیب پوشی، خانه آباد و
همخوابه، دوست و امانتدار. به اعتقاد سعدی چنین زنی مرد درویش را پادشاه می کند و
چنین مردی باید به خاطر آنکه چنین همسری همراه اوست پنج نوبت شکر به جای آورد.
همچنین سعدی در بیان زن (همسر) بد او را با این صفات بیان می کند:
1-
صدایش بر شوهرش
بلند است
2-
راه بازار در پیش
گیرد
3-
به حرف مرد خود گوش نمیدهد
4-
جاهل است و ناراست
کردار
5-
امانتدار نیست
6-
بر روی بیگانه میخندد
7-
زنی است که در
خانه آرام و قرار نمیگیرد.
در اینکه سعدی نگاه اجتماعی خیلی دقیق و
صریحی داشته شکی نیست. پس این همه تاکید سعدی بر داخل خانه ماندن زن خالی از لطف
نیست. البته سعدی گفته زنان به بازار نروند و در مورد سر کار رفتن زنان چیزی نگفته
شاید علتش این باشد که زمان سعدی اصلا هیچ کجای دنیا متداول نبوده که زنان مانند
مردان بصورت روزانه و در ساعات طولانی از خانه به قصد کار کردن خارج شوند. تا این
حد مردانه شدن زن اصلا به فکر سعدی نرسیده بوده.
پس مسئله اصلی از خانه بیرون نرفتن (مگر در
صورت ضرورت) است و اینکه به چه هدفی بیرون می رود، آیا به محیط زنانه می رود یا
نه، به قصد کار می رود یا خرید در درجه بعدی اهمیت است.
حال سوالی که می ماند این است که پس کارهایی
که زنان باید انجام دهند (مثلا کارهایی که در ارتباط با زنان هست) را چه کسانی
باید انجام دهند. به نظر بنده این کارها را کسانی باید انجام دهند که مثلا
فرزندانشان ازدواج کرده اند و رفته اند و شوهر ندارند یا دخترانی که هنوز مجرد
هستند (رفتن به سر کار به صورت روزانه و با ساعات کار طولانی برای اینجانب حتی قبل
از ازدواج هم بسیار خسته کننده بود و اگر یک روز از خانه خارج می شدم فردای آن روز
برای استراحت داخل خانه می ماندم.) ولی اینکه زنی فرزند خود را به مهد کودک بگذارد
و یا به یکی از افراد خانه بسپرد و بصورت روزانه و با ساعات کاری طولانی سر کار
برود کاملا غلط بوده و در درجه اول به ضرر خود آن زن است. مسلما دچار بیماری و
پیری زود رس می شود. چنانچه اگر به خانم های فامیل و اطرافیان خودمان نگاه کنیم
خانم هایی که به صورت مداوم 20، 30 سال سر کار رفته اند بیشتر به بیماری های جسمی
و روحی دچار هستند.
