اصول تقویت پایه های زندگی مشترک - اصل اول

تمام اصولی که در این بخش گفته می شود مربوط به کارهایی است که یک خانم می تواند انجام دهد. بله وقتی این اصول گفته می شود این سوال پیش می آید که " پس چرا همش من انجام دهم؟ چرا طرف مقابل کاری انجام ندهد. بله این حرف درست است ولی در این وبلاگ اولا صحبت ما این است که ما چه کاری می توانیم انجام دهیم. ما روی رفتار خود می توانیم کنترل داشته باشیم نه روی اعمال طرف مقابل .
با غر زدن، وظایف همسر را به او گوشزد کردن، خطاهایش را به رویش آوردن، و او را با مردهای دیگر مقایسه کردن نه تنها کمکی نمی کند بلکه او را دل شکسته و دلسرد می کند و به قول معروف انگار داریم شاخه ای که هر دو روی آن نشسته ایم را از ته می بریم. مظمین باشین اگر 1- این اصول را رعایت کنید و 2 -به شوهرتان هم زمان بدهید بتواند خودش را جمع کند، فکرش را جمع کند، برنامه ریزی کند تغییر و خوشبختی زیادی را در زندگی مشترک خود احساس خواهید کرد. اون هم وقتی ببینه شما بهش محبت میکنین، توجه میکنین، مطیعش هستین، وقتتون رو کامل روی زندگی مشترک خودتون گذاشتین و نه روی خواسته های شخصی صد درصد تلاش بیشتری برای زندگی خودش خواهد کرد.

اصل اول: اولویت قرار دادن تشکیل خانواده به بقیه امور

پس از خوانده شدن خطبه عقد و متاهل شدن وبه قول معروف قاطی مرغ ها شدن! مهمترین اصلی که مطرح می شود این است که زندگی مشترک شوخی نیست. مهمترین شغل ماست که هر روز و هر ساعت باید به آن فکر کرد و برای آن زحمت کشید. ازدواج و زندگی مشترک مهمترین راهی است که خدا برای تکامل انسان ها قرار داده است.

خانواده مهمترین، بالاترین، و با ارزش ترین چیزی است که داریم و در واقع تمام دنیای ماست. بدون داشتن خانواده حتی با داشتن پول زیاد، بهترین موقعیت شغلی، و زیباترین فرد بودن ما از درون احساس پوچی می کنیم.

دو سال پیش یکی از بستگانمان که خارج از کشور زندگی می کند ازدواج کرده بود همسرش خارجی است. خواستم به او تبریک ازدواج بگویم. در اینترنت دنبال یک متن قشنگ انگلیسی برای تبریک ازدواج می گشتم تا برای آنها بفرستم. به متنی رسیدم که ترجمه آن این است: "امیدوارم همه عمر همین احساسی که امروز دارید را داشته باشید". این جمله روی من خیلی تاثیر گذار بود و اینکه هر وقت در زندگی مشترک به مشکلی برخورد کردیم به روز عقد فکر کنیم و اینکه چقدر آن روز خوشحال بودیم پس باید قدرش را بدانیم و اینکه در این راه زحمت بکشیم و موفق باشیم.

بنابراین از روزی که همسر خود را انتخاب کردی و عقدت بسته شد کاملا این رابطه را به عنوان مهمترین اصل زندگی خود و اولویت زندگی قرار بده. دقیقا از همون روز اول تصمیم بگیر که اولویت اولت زندگی مشترکت باشد و هیچ چیز نباید از آن مهمتر باشد و همه چیز باید در راه آن فدا شود.

بنا برآیه 21 سوره روم هدف از ازدواج آرامش گرفتن دو طرف عنوان شده است و زوج هایی که با هم رابطه خوبی دارند طول عمر بیشتری دارند. ما یک طرف ازدواج هستیم و می توانیم رفتار خود را تغییر دهیم. اولا که در خلقت خدا مرد ها غیر قابل انعطاف تر و تغییر ناپذیر تر از زنان هستند و ثانیا ما رفتار خودمان را می توانیم تغییر دهیم و صد در صد مرد هم که ببیند همسرش همراه اوست، به او و خانواده اش محبت می کند، زن زندگی است و برای زندگی مشترکش زحمت می کشد او هم دلگرم تر شده و برای زندگی خود بیشتر تلاش خواهد کرد.

وقتی ما به این تفکر برسیم که خانواده اولویت اول زندگی ماست و هر روز باید برای تقویت پایه های زندگی مشترک زحمت کشید دقیقا زمانی است نصف راه را رفته ایم و می توانیم در جهت موفقیت برای زندگی مشترک پیش رویم.

راه های افزایش صبر و گذشت در زندگی مشترک

همه ما می دانیم که با امضا کردن قرارداد ازدواج مسئولیتی بر گردن ما گذاشته می شود. زندگی مشترک شوخی نیست و برای حفظ آن باید هر روز زحمت کشید و خود یک شغل بزرگ محسوب می شود که خداوند برای ما قرار داده.

حفظ زندگی مشترک و اولویت قرار دادن آن باید مهمترین وظیفه ماست که باید به عنوان اولویت اول زندگی در نظر گرفته شود  انتظار اصلی که از زن در زندگی مشترک می رود این است که سنگ صبور اعضای خانواده باشد یعنی یک پناه روحی و عاطفی که دعواهای بیرون از خانه و غر زدن ها و مشکلات بقیه اعضا یعنی همسر و فرزندانش را تحمل کند. خود ما وقتی بچه بودیم و از مدرسه به خانه می آمدیم همیشه دوست داشتیم کسی به استقبال ما بیاید. بوی نهار در خانه بپیچد و اگر با کسی در مدرسه دعوا کردیم مادر ما به امورات ما رسیدگی کرده و سنگ صبور ما باشد. هیچ کدام از ما دوست نداشتیم با خانه خالی روبرو شویم و مادری کی در پی امورات و علایق شخصی خودش است.

در زندگی مشترک از زن انتظار نمی رود درآمد داشته باشد بلکه از او انتظار می رود تا نیازهای مالی خود را در حد توان مالی همسر خود پایین بیاورد و برای به دست آوردن خواسته هایش صبور باشد. نباید انتظار داشته باشیم از روز اول زندگی مشترک همه چیز داشته باشیم. در گذشته هم زنانی که در سن پایین ازدواج می کردند همه چیز نداشته و چه بسا چندین سال حتی با مادر شوهر خود زندگی می کردند تا کم کم به خانه مستقل خود بروند.

پس حاصل تلاش ما خواهد بود که پس از 30 -40 سال یا صاحب فرزندان و رفاه زندگی خواهیم بود یا نه.

1-     عدم اشتغال: یکی از مهمترین مسائلی که باعث جوان ماندن زنان و جلوگیری از شکسته شدن و پیری زودرس در آنها می شود عدم اشتغال است. مسلما پول در آوردن و درآمد داشتن کار راحتی نیست و مسئولیت به همراه خود دارد و این مسئولیت است که وقتی به وظایف داخل خانه اضافه می شود باعث شکسته شدن و خستگی ما می شود.

بسیاری از ما دانشگاه رفته ایم یا قبل از ازدواج سر کار می رفتیم و دوست داریم تا از درسی که خوانده ایم استفاده کنیم ولی باید توجه داشت که انجام این کارها فقط برای ما خستگی می آورد و به جای آن می توانیم از درسی که خوانه ایم در جهت مطالعه بشتر و افزایش معلومات یا تربیت بچه ها یا .... استفاده کنیم.

یا یک کار هنری که به آن علاقه داریم را در داخل خانه شروع کنیم مانند آشپزی های متفاوت یا خیاطی یا ....مسلما بعد از آمدن بچه آنقدر سرگرم می شویم که دیگر حوصله مان سر نرود.

اشتغال و ساعات طولانی بیرون از خانه بودن بخصوص پس از به دنیا آمدن بچه خیلی سخت شده و ما را بسیار خسته خواهد کرد و مسلما این کار توان روانی ما را برای تحمل مشکلات و سختی های زندگی مشترک کم خواهد کرد.

2-     افزایش معنویات و مداومت بر یاد خدا و اینکه با هر غذایی که می خواریم بسم ا... بگوییم . مناجات با خدا و درد دل کردن با خدا و اهل بیت و اینکه پس از هر نماز با خدای خودمان درد دل کنیم و از خدا بخواهیم که صبر ما را افزایش دهد. یا اگر از دست کسی مثلا مادر شوهر عصبانی هستیم او را به خدا واگذار کنیم و از خدا بخواهیم که راحت بتوانیم از او گذشت کنیم، کینه او را به دل نگیریم و بتوانیم بنا بر وظیفه ای که در زندگی مشترک به ما محول شده با او خوش رفتار باشیم. 

 

3-     دکتر خیر اندیش پدر طب سنتی ایران در کلاس های درس خود آموزش می داند که بیشتر مشکلات و اختلافات زناشویی از طبع سرد غذاهایی که می خوریم ناشی می شود. ایشان می گفتند که همه مرد ها در خانه کمی عصبی هستند ولی اینکه زن ها در قدیم خیلی راحت تر بد اخلاقی های شوهرشان را تحمل می کردند ولی امروزه زود از کوره در می روند همین خوردن غذاهای سردی و در نتیجه سرد شدن مزاج آنهاست.

 

فایل صوتی صحبت های ایشان را در اینجا گذاشته ام :

http://shiateb.blogfa.com/post-214.aspx

 

 

حتی ایشان می گفتند که چندین سال پیش در دادگاه های خانواده چند پرونده طلاق را بررسی کرده اند و سپس با خوردن غذاهای با مزاج گرم توانسته اند از ده پرونده طلاق 9 مورد را منصرف کنند.

 

این روشی است که بنده خودم امتحان کرده ام و نتیجه خیلی خوبی گرفته ام بخصوص پس از بارداری که افسردگی داشتم از طریق نسخه دکتر خیر اندیش خودم را درمان کردم. چند مورد که بسیار کاربردی هستند شامل موارد زیر هستند:

اول ترک کردن چای . چای دارای مواد نگه دارنده و اسانس های زیادی است و به گفته دکتر خیر اندیش بین تمام دم نوش های ایرانی بد ترین است. نا گفته نماند که خود بنده هم چای خور قهاری بودم و  وقتی تصمیم گرفتم چای نخورم تا یک هفته قرص سر درد می خوردم ولی بعد از یک هفته ترک کردم و احساس می کردم در طول روز پر انرژی تر و خستگی ناپذیر تر هستم.

دوم خوردن دم نوش ها و عرق های مقوی اعصاب که با عسل یا نبات شیرین شده باشند مانند دم نوش بادرنجبویه و بابونه یا دم نوش گل گاو زبان و سنبل الطیب یا عرق استوخدوس یا چای به لیمو و بهار نارنج.

سوم جایگزین کردن روغن های غذا خوری معمولی با روغن کنجد یا حیوانی.  دکتر خیر اندیش در مصاحبه هایشان می گفتند روغن های معمولی مانند آفتابگردان و ذرت و نباتی که با قیمت پایین در بازار بفروش می رسد همه طبع سرد دارند و روغن کنجد یا حیوانی را جایگزین کنید. خود من برای برنج روغن حیوانی استفاده می کنم و زعفران (چون برنج هم طبع سرد دارد و باید با زعفران یا زیره یا شوید طبع آن را گرم کرد) و برای بقیه غذاها و خورشت و سرخ کردنی روغن کنجد استفاده می کنم. کمی گران تر است ولی ارزش سلامتی ما را دارد.

 

 

4-     خیلی از اوقات عصبانی و زود رنج شدن ما به علت کم خونی است. کم خونی هم انسان را بی حال می کند و حوصله رسیدگی به فرزندان و همسر و امورات منزل را از ما میگیرد و هم اینکه ما را افسرده و زود رنج می کند.

اگرمیبینی همسرت نمی تواند زندگی را مدیریت کند شاید دلیلش این است که تو همراه خوبی نیستی

مسلما وقتی مردی مجرد باشد آن انگیزه و نیازی که در زمان متاهل بودن باید داشته باشد را ندارد. و وقتی متاهل می شود هم بدون تشویق و تحسین و اینکه حس کند همراهی دارد که او را عاشقانه دنبال می کند و حاضر است برایش فداکاری کند، باز هم انگیزه لازم برای کار کردن را نخواهد داشت. و این طور است که وقتی از دور نگاه می کنی می بینی یک زوج بعد از زندگی مشترک مثلا در مدت 10 سال هیچ پیشرفتی نداشته اند و فقط درجا زد اند. این پیشرفت نکردن ها دلیلی جز غرور و همراهی نکردن زن و در نتیجه کم شدن اعتماد به نفس مرد و عدم انگیزه برای کار کردن ندارد.

دوستی دارم که با پسر عمویش که سالها عاشق هم بودند بالاخره عقد کرد. در زمانی که عقد کردند دوستم سر کار می رفت و همسرش بی کار بود. آنها در دو شهر مختلف زندگی می کردند. بعد از حدود شش ماه شوهرش بیماری عصبی معده گرفت و حدود سی کیلو وزن کم کرد.

هر چه خانواده شوهرش به او می گفتند که کارت را ول کن بیا در کنار همسرت بمان. او اکنون بیمار شده ... ولی دوستم بخاطر اینکه برای پیدا کردن آن کار زحمت کشیده بود و کارش را دوست داشت قبول نمی کرد. ناگفته نماند که خانواده دختر هم مخالف بودند که او کارش را رها کند و همش می گفتند هنوز عروسی نکرده اند و نمی خواهند که او کارش را رها کند. همین شد که تا 5-4 سال این روند ادامه داشت و هیچ پیشرفتی در زندگی آنها اتفاق نمی افتاد. این موضوع شدیدا باعث افسردگی دوستم شده بود که در زندگی بلاتکلیف مانده بود.

طلاق هم اوضاع را بدتر می کرد و او را سر خورده تر و افسرده تر می کرد. این شد که بعد از 5 سال تصمیم گرفت مسیرش را تغییر دهد. استعفا کرد و به شهر همسرش رفت. همین که در کنار او بود و به او امید می داد برای آینده و برایش آشپزی می کرد و در کنارش بود. در کارهای خانه به مادر شوهرش کمک می کرد و با خواهر شوهرش صمیمی بود. این همدلی و همراهی خود بزرگترین دلیل بود تا همسرش توانست در کمتر از دو سال زندگی را جمع و جور کند و دوستم عروس شد و به خونه خودشون رفتند.

بنابراین همدم بودن، در کنار بودن، تشویق کردن و محبت و احترام به همسر و خانواده همسر نقش پر رنگی دارد که به همسرت امید بدهی که بتواند زندگی را اداره کند.